Haar verhalen waren verteld, maar de fascinatie voor vorm en materiaal bleef. Ze ontdekte dat een vorm zowel in positief als in negatief krachtig moest zijn. Dit inzicht leidde tot haar kenmerkende vormentaal, waarin abstracte sculpturen soms als maquettes voor architectuur fungeren.
Een van deze werken, De Omgekeerde Wereld, werd in 2023 gerealiseerd in de openbare ruimte. Dit beeld werd samen met kinderen van de Piusschool in klei gemodelleerd, waarna het met beton werd gegoten. Het beeld kreeg zijn naam doordat het met behulp van een boer werd omgekeerd op autobanden geplaatst. Het beeld staat in het Land van Winkel in een parkje.
Marina’s werk daagt de grenzen tussen sculptuur en architectuur uit en nodigt uit tot het herontdekken van de dialoog tussen positieve en negatieve vormen.